اماکن تاریخی مراکش
اماکن تاریخی مراکش
مراکش شهری است که اغلب جذابیت‌های عجیب شمال آفریقا در آن خلاصه شده است. نام این شهر ریشه‌ی اسم کشور نیز است که به اهمیت این شهر در طول قرن‌ها اشاره دارد. در میان شلوغی‌های این شهر می‌توانید سنت و مدرنیته را ببینید که باهم ترکیب شده و مراکش را به مقصدی محبوب برای گردشگران تبدیل کرده است. مارگیرها و کسانی که شما را به سمت مغازه‌ها می‌خوانند، روح پرجنب‌وجوش و شلوغ مراکش را در مقابل چشمان شما به نمایش می‌گذارد.
بازارهای شهر قدیمی (سوق‌های مدینه)
برای بسیاری از بازدیدکنندگان، محله‌های پرپیچ‌وخم مدینه (مرکز شهر قدیمی) بهترین جاذبه‌ی این شهر است. کوچه‌‌های تنگ و باریک، شهر فرنگی از رنگ‌ها، بوها و صداها است و می‌تواند مهم‌ترین بخش سفر شما به این شهر باشد. همانطور که می‌توانید در میان شلوغی این کوچه و بازارها قدم بزنید، فرصت‌های خرید زیادی برایتان پیش می‌آید که باید آماده‌ی چانه زدن شده و خرید خوبی داشته باشید. خریداران نباید بازار Babouche (بازار کفش)، بازار Chouari (نجاری)، بازار El-Attarine (عطر و ادویه) و بازار Cherratine (چرم) را از دست بدهند. در سمت غربی بازار اصلی، در انتهای خیابان «Bab Debbagh» می‌توانید دباغ‌خانه‌های مراکش را پیدا می‌کنید که در آن‌ها هنوز پوست حیوانات به روش‌های قدیمی پاک شده و پیرایش می‌شود.
Djemaa El Fna
این میدان بزرگ در ورودی شهر قدیمی، مرکز زندگی در مراکش است. Djemaa El Fna مرکز پرجنب‌وجوش فروش اشیای کهنه و قدیمی، نوازنده‌ها، قصه‌گوها، پیش‌گوا و مارگیرها است که گویی هرگز از کار ننشسته و استراحت نمی‌کنند. اینجا طیف کاملی از زندگی مراکشی‌ها را در برابر چشمان شما به نمایش می‌گذارد. اگر از شلوغی و سر و صدا خسته شدید، می‌توانید به یکی از کافه‌ها یا رستوران‌ها در پشت بام‌ها پناه برده و این صحنه‌ی شلوغ و پرهیاهو را از بالا نظاره کنید.
مسجد کوتوبیا (Koutoubia)
مسجد کوتوبیا با مناره‌‌ی ۷۰ متری‌اش، مشهورترین جاذبه‌ی دیدنی مراکش است که از هر سمت، از فاصله‌ی چند کیلومتری قابل مشاهده است. افسانه‌ی محلی مراکشی می‌گوید که زمانی که این مسجد ساخته شد، موذن این مسجد باید کور می‌بود، چون ارتفاع بسیار زیاد مناره‌های مسجد باعث شده بود که از آن ارتفاع، حرم‌سرای حاکم دیده شود. این مسجد در سال ۱۱۶۲ ساخته شد و یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای «المحاد معمار» بود. کسانی که مسلمان نیستند، اجازه‌ی ورود به داخل مسجد و جایی که نماز برگزار می‌شود را ندارند.
مدرسه بن یوسف
مدرسه‌ی بن یوسف در سال ۱۵۶۵ توسط سلسله‌ی سعدیان ساخته شد. این مدرسه که مرکز آموزش علوم دینی بود، بزرگ‌ترین دانشگاه الهیات مراکش است. کلاس‌های این مدرسه و اتاق‌هایی که دانش‌آموزان در آن می‌ماندند (حدود ۹۰۰ دانش‌آموز در آن زمان در این مدرسه درس خواندند) در دورتادور یک حیاط داخلی کوچک، به سبک معماری اسلامی معمول قرار گرفته است. کاشی‌کاری‌های بسیار زیبای مراکشی، سقفی از چکنده سنگ و کتیبه‌هایی به خط کوفی را می‌توانید در سراسر ساختمان و قسمت داخلی بنا مشاهده کنید و تمامی این‌ها دست در دست هم داده‌اند تا این مدرسه را به یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری مرکز شهر قدیمی مراکش تبدیل کنند.
مقبره های سعدیان
قبرستانی که قدمت آن به قرن ۱۶ میلادی می‌رسد، ۶۶ تن از اعضای خاندان سعدیان را در دل خود جای داده است؛ این خاندان از سال ۱۵۲۴ تا ۱۶۶۸ میلادی بر مراکش حکومت می‌کردند. این مقبره‌ها متعلق به حاکم المنصور، جانشینان او و نزدیک‌ترین اعضای خانواده‌ی آن‌ها است. مقبره‌ها در میان باغی پر از درخت قرار دارند. مقبره اصلی، جایی که ملا یزید در آن به خاک سپرده شده است، یک محراب بسیاز زیبا هم دارد.
کاخ باهیا
این کاخ باشکوه در قرن ۱۹ میلادی به عنوان محل اقامت وزیر اعظم بو احمد (که به سلطان مولا الحسن اول خدمت می‌کرد) ساخته شد. تزئینات داخلی این کاخ بسیار چشم‌نواز بوده و از کاشی‌کاری‌های مخصوص مراکشی، سقف‌های نقاشی‌شده و تزئینات ساخته‌شده از آهن استفاده شده است و نشان از زندگی مجلل افرادی دارد که مورد توجه و مرحمت سلطان بودند. این کاخ توسط باغ‌های باشکوه و زیبا، با گل‌ها و درختان انبوه احاطه شده است.
موزه هنرها و صنایع دستی مراکشی دار سی سعید
کاخ قدیمی و زیبایی که توسط وزیر سی سعید ساخته شده، مکانی است که در آن مجموعه‌ای از جواهرات بربر کارشده روی نقره، چراغ‌های نفتی تارودانت (Taroudant)، صنایع دستی سفالی، چرم‌دوزی و سنگ مرمر به نمایش گذاشته شده است. اینجا همچنین فرش‌های مراکشی و مجموعه‌ی شگفت‌انگیزی از قاب‌های در و پنجره‌ی سنتی مراکشی در معرض دید عموم قرار دارد که بر سبک معماری سنتی این کشور تاکید دارد. کسانی که به تکامل هنر در شمال آفریقا علاقه دارند، این مکان جایی است که می‌توانند ساعت‌ها از دیدن آثار هنری و مجموعه‌های آن لذت ببرند.
در نزدیکی دار سی سعید، خانه‌ی تیسکیوین (Maison Tiskiwine) قرار گرفته است که در آن مجموعه‌ای فوق‌العاده از لباس‌ها، جواهرات، سلاح، آلات موسیقی، منسوجات و لوازم منزل (با تاکید بر فرهنگ صحرای آفریقا) وجود دارد که توسط مورخ هنر هلندی، «برت فلینت» جمع‌آوری شده است.
موزه مراکش
موزه‌ی مراکش مجموعه‌ای گلچین دارد کهدر آن از هنرهای معاصر تا کتیبه‌های قرآنی با کار سرامیک محلی، منسوجات و سکه‌های مراکشی به نمایش گذاشته شده است. «Dar Me’nebhi» در اوایل قرن ۲۰ ساخته شده است و زمانی، خانه‌ی یکی از وزرای دولت مراکش بود. معماری این بنا ترکیب هماهنگی از سبک آفریقای شمالی با عناصر پرتغالی است. از ویژگی‌های برجسته‌ی این بنا می‌توان به حیاط مرکزی بسیار زیبای آن اشاره کرد که لوستری زیبا در وسط آن دیده می‌شود.
المراوید کوبا (Almoravid Koubba)
در طول قرن ۱۲ المراوید کوبا با نام «Koubba Ba’adiyn» نیز شناخته می‌شد. المراوید کوبا را می‌توان قدیمی‌ترین بنای تاریخی مراکش نامید که در قرن ۱۲ و در دوران سلطنت علی‌بن یوسف ساخته شده است. اگرچه دقیقا معلوم نیست از این بنا چه استفاده‌‌ای می‌شد، برخی از کارشناسان حدس می‌زنند که شاید وضوخانه‌ی مسجدی بود که زمانی در کنار این بنا قرار داشت. طراحی ساده‌ی بیرونی آن (ساختمانی چهار گوش با گنبدی روی آن) معماری و زیبایی جالب و بسیار زیبای آن را با سقفی پوشیده از نقوش المراوید، پوشانده است. کوبا جزو معدود سازه‌هایی است که از خرابی و ویرانی شهر توسط فاتحان المحاد، کسانی که بسیاری از میراث معماری متعلق به اوایل دوران المراوید را تخریب کردند، توانست سالم بماند.
ملاح (Mellah)
ملاح محله‌ای قدیمی و یهودی‌نشین مراکش است. این محله در قرن ۱۶ بنا شده است و امروزه جمعین مسلمان در این محله زندگی می‌کنند. کنیسه‌های کوچکی اینجا وجود دارد که می‌توانید با یک راهنمای محلی از آن بازدید کنید.
 |
روماکو بازاریاب آنلاین شماست |