اماکن تاریخی بولیوی

اماکن تاریخی بولیوی

رصد خانه ریکو، پوتوسی (Cerro Rico, Potosi)

کوه غنی یا رصدخانه ریکو برجی بالای شهر پوتوسی (Potosí) است و زمانی در آن نقره وجود داشت که فاتحان اسپانیایی به طمع اش به مرتفع ترین شهر دنیا می آمدند. رصدخانه ریکو برای افرادی که می خواهند تاثیرات استعمار را بر روی مردم بومی بولیوی ببینند، مقصد ایده آلی برای مسافرت می باشد. اگرچه نقره از بین رفت اما قلع هنوز هم از آنجا استخراج می شود. گردشگران ممکن است از معادن و همچنین موزه ای که زمانی ضرابخانه سلطنتی بود دیدن کنند.

سوکره (Sucre) 

سوکره یا سوکر به عنوان “شهر چهار نام”  شناخته می شود که نام های آن چارکاز ، لاپلاتا و چوکیساکا هم می باشد. سوکره در دهه ی 1500 توسط مستعمره نشینان اسپانیایی تاسیس شد، و به گردشگران یک نگاه اجمالی از زندگی در اسپانیای اشرافی قرن 16 ارائه می دهد. سوکره دارای ساختمان های تاریخی مهمی از جمله لا کاسا دلا لیبرتاد که در آن سیمون بولیوار قانون اساسی بولیوی را نوشت و کتابخانه ملی بولیوی که در آن اسنادی از قرن 15 وجود دارد است.

تیاهواناکو (Tiwanaku) 

تیاهواناکو در نزدیکی ساحل جنوب شرقی دریاچه تیتیکاکا در بولیوی قرار دارد که یکی از مهم ترین پیش سازه های امپراتوری اینکا است. جامعه شهری بین قرن 7 و 9 رشد کرد و تبدیل به یک قدرت مهم منطقه ای در جنوب رشته کوه های آند شد. در اوج خود این شهر بین 15000 تا 30000 ساکن داشت، تیاهواناکو نشان دهنده بزرگترین دستاورد معماری قبل از اینکا در جنوب آمریکا است و امروزه یکی از جاذبه های توریستی برتر در بولیوی می باشد.

گورستان قطار‌های اویونی

در این منطقه به دلیل وجود زمین‌های شوره‌زار و کمبود آب، کشاورزی رونقی ندارد. اما همین زمین‌های شوره‌زار و جاذبه‌های گردشگری منطقه باعث شده است که هر ساله حدودا ۶۰۰۰۰ گردشگر از سراسر دنیا از این شهر دیدن کنند. یکی از جاذبه‌های گردشگری اویونی گورستان قطارها است که در نزدیکی این شهر واقع شده است. در گذشته این شهر مرکزی بوده است که قطارها از آنجا مواد معدنی را به بندرگاه‌های اقیانوس آرام حمل می کردند. شهر اویونی یک گذرگاه مهم حمل و نقل بود که شهرهای مهم این منطقه را به هم متصل می‌کرد، اما طرح و برنامه‌هایی که قرار بود با گسترش خط‌ آهن، این شهر را به یک قطب تجاری تبدیل کند خیلی زود و نابهنگام به پایان خود نزدیک شد. اکثر این قطارها در خدمت شرکت‌های استخراج معادن بودند، اما در دهه‌ی ۱۹۴۰ زمانی که به دلیل کاهش مواد معدنی، صنعت معادن در این منطقه فروپاشید قطارهای بسیاری بلااستفاده رها شدند که در نتیجه گورستان قطارها به‌وجود‌ آمد. انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک این گورستان به یک موزه تبدیل شود.

خانه های رنگارنگ ال آلتو

شهر ال‌آلتو در ارتفاعات بولیوی قرار دارد و پر از خانه‌های آجری است که اغلب نماهای بیرونی آن‌ها ناتمام و رنگ‌نشده است که در دو طرف خیابان‌های بدون آسفالت و گرد و خاکی قرار گرفته‌اند. زندگی در چنین خانه‌هایی بسیار خسته‌کننده، یکنواخت و افسرده‌کننده است؛ به همین دلیل ساکنان رنگ‌های مختلف را هر جا که در نمای ساختمان می‌توانستند، پاشیدند. آن‌ها همچنین شروع به طراحی خانه‌های خود، به شکل‌های عجیب و غریب کردند. رهبری این انقلاب معماری جدید، یک معمار خودآموخته به نام «فردی ممانی سیلوستر» (Freddy Mamani Silvestre) بود که خانه‌های خودنما و انتخاب‌های رنگ‌های رنگ و رو رفته در سراسر شهر به چشم می‌خورد. به این ساختمان‌ها «cholet» می‌گویند که از کلمه‌ی chalet که به معنی خانه بزرگ (خانه‌ی ییلاقی) است و از کلمه‌ی chola که اصطلاحی است که به افراد قبیله‌ی «آیمارا» اطلاق می‌شود، گرفته شده است. ال‌آلتو حدود یک قرن پیش تاسیس شد و در ابتدا محله‌ای فقیرنشین بود که بالاتر از لاپاز، در حومه‌ی آن قرار داشت که پایتخت اداری کشور بود. اما در سال‌های اخیر این منطقه بزرگ‌تر شد و لاپاز بعد از سانتاکروز، به دومین شهر پرجمعیت بولیوی تبدیل شد. این شهر یکی از مرتفع‌ترین کلان‌شهرهای جهان است و سریع‌ترین رشد را در میان کشورهای آمریکای جنوبی دارد.

روماکو بازاریاب آنلاین شماست در هر کجای دنیا، هر کسب و کاری دارید، روماکو آنرا به مخاطبین شما معرفی میکند. با کمترین هزینه و در کمترین زمان در صفحه اول گوگل باشید! از اینجا شروع کنید