اماکن تفریحی موزامبیک
اماکن تفریحی موزامبیک
موزامبیک جزیره‌ای زیبا است که در آفریقا واقع شده و در روزگاران گذشته محل استراحت و تجارت بازرگانان عرب و پرتغالی بوده است، ولی امروزه توسعه نیافته و به دور از زندگی مدرن مانده است.
در این عکس، خورشید در نزدیکی ساحل «سائو سباستیائو»، (São Sebastião) که یکی از قدیمی‌ترین بنادر آفریقا است، غروب میکند. در این حال که دمای هوا کمی پایین آمده، محلی‌ها از فرصت استفاده کرده و در اقیانوس طلایی شنا می‌کنند.
در آب‌های اقیانوس هند، جزیره‌ای کوچک در ورودی خلیج «ماسورسیل»، (Mossuril) قرار دارد. این جزیره، موزامبیک یا «ایلها د موچامبیک»، (Ilha de Moçambique) نام دارد که در قرون ۱۰ تا ۱۵ میلادی و قبل از این که «واسکو د گاما»، (Vasco da Gama)، جستجوگر پرتغالی به این جزیره رفته و ادعای مالکیت پرتغال را بر جزیره کند، به عنوان لنگرگاه تاجران عرب مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
در این عکس، نجاری که به در مغازه‌ی خود در دهکده‌ی سنگی تکیه داده، نشان داده شده است.
کلیسای «سانتو آنتونیو»، (Santo António) در ساحل شهر «ماکوتی»، (Macuti)
کارمند بانک در حال چانه زدن با مرد ماهیگیر
جزیره‌ی موزامبیک بیش از ۴۰۰ بنای تاریخی از زمانی که مردم به صورت گروهی زندگی می‌کردند، دارد. تعداد زیادی سرمایه‌دار از نقاط مختلف جهان این خانه‌ها را خریده و آن‌ها را تبدیل به مهمانسراهایی لوکس کرده‌اند. در سمت چپ عکس، خانه‌ای را می‌بینید که توسط تاجری هندی خریده شده که خود او در «نامپولا»، (Nampula) زندگی میکند و در سمت راست عکس، خانه‌ای قدیمی نشان داده شده است که خانواده‌ای محلی در آن زندگی می‌کنند.
در این عکس یک «موناکا» (Mwenaka)، به معنی خانمی از قبیله‌ی «مکووا»، (Makua) که نوزادی را در آغوش دارد، دیده می‌شود.
در این عکس، یک پرورش‌دهنده‌ی مرغ بر روی پلههای بیمارستان قدیمی شهر دیده می‌شود. این بیمارستان یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین بناهای شهر و به سبک نئوکلاسیک است.
دادگاه قدیمی پرتغالی، امروزه تبدیل به محل سکونت خانواده‌های محلی شده است.
بندر قدیمی سائو سباستیئو، قدیمی‌ترین بند آفریقا است. پرتغالی‌ها ساخت این بندر را در سال ۱۵۵۸ شروع کردند و ساخت بندر بعد از ۵۰ سال کامل شد.
خانواده‌ای درخانه‌ی قدیمی خود در شهر سنگی مشغول تماشای تلویزیون.
مدرسه‌ی جزیره، توسط پرتغالی‌ها و در شهر سنگی بنا شده است.
رنگ خراب دیوارهای یکی از بناهای دولتی شهر در این عکس نشان داده شده است.
بنای بیمارستان قدیمی شهر مثالی از معماری نئوکلاسیک پرتغالی است. از بنا هنوز هم به عنوان بیمارستان استفاده می‌شود، ولی عده‌ای از محلی‌ها در بعضی از اتاق‌های بیمارستان سکونت می‌کنند.
«ویلا سندس»، (Villa Sands)، سکونتگاهی لوکس در جزیره است که یکی از پروژه‌های جنجالی جزیره بود. این سکونتگاه توسط معماری سوئدی برای جذب گردشگران ثروتمند طراحی شده است.
برای بیش از ۴۰۰ سال، این شهر محل استراحت تاجران از شرق آفریقا به پرتغال برای تجارت طلا، ادویه و برده‌ها بوده است. در سال ۱۹۰۷ میلادی، درست بعد از شکست تجارت بردهداری، پایتخت به «لورنچو مارکوئس»، (Lourenço Marques) منتقل شد و جمعیت شهر به شدت کاهش یافت. این تغییر باعث شد که این شهر به دور از مدرنیته بماند. شاید بتوان گفت این جزیره در زمان متوقف شده است.
به علت معماری قدیمی شهر، کل جزیره در سال ۱۹۹۱ میلادی توسط یونسکو به عنوان میراث تاریخی جهانی معرفی شد. این جزیره ترکیبی از تاریخ عرب، هند و پرتغال است که ریشه در تاریخ تجارتی شهر دارد.
جزیره به دو قسمت تقسیم شده است: شهر سنگی که محل قبلی دولت بوده و تحت تاثیر زندگی عرب و اروپایی بوده و شهر نخلی ماکوتی که نمایی کامل از یک زندگی آفریقایی است. بسیاری از بناهای شهر سنگی توسط مردم گرفته شده و کاربری آن‌ها تغییر داده شده است. شهر ماکوتی بسیار کوچک بوده و تراکم جمعیت در این شهر به شدت بالا است.
یونسکو و سایر سازمان‌های جهانی برای مدیریت جزیره همکاری می‌کنند. «جاناتان شرفمن» (Jonathan Sharfman)، دکتری در دانشگاه نیویورک ابوظبی که بر روی این جزیره مطالعه کرده است، می‌گوید:
مردم جزیره‌ی موزامبیک فرهنگی بسیار غنی و وابسته به دریا دارند که باید این فرهنگ به عنوان میراثی جهانی ثبت شود.
او اضافه میکند:
بندری که توسط پرتغالی‌ها در این محل احداث شده، به اندازه‌ی تاریخ و فرهنگ غنی این مردم زیبا نبوده و فرهنگ و شیوه‌ی زندگی مردم این جزیره است که مستحق قرار گرفتن در فهرست میراث تاریخی جهانی را دارد.
«رابرت پارتیسیس»، (Robert Parthesius)، مدیر مرکز میراث دانشگاه نیویورک در ابوظبی اعتقاد دارد که برای انجام این کار باید بین جوامع محلی همکاری وجود داشته باشد. او در این باره می‌گوید:
برای بسیاری دنبال کردن زندگی مردم به عنوان میراث باقی از بشریت بسیار جالب‌تر از بنا‌هایی است که از مصالح بی‌جان ساخته شده‌اند. برای کشور‌های در حال توسعه، ایجاد تعادلی بین قوانین محافظه‌کارانه‌ی یونسکو و توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی، امری دشوار است.
قرار گرفتن در فهرست آثار تاریخی به علت افزایش گردشگر سبب بهتر شدن وضعیت اقتصادی در جزیره شده است. همچنین باعث اشتغال‌زایی در هتل‌ها و مسافرخانه‌ها می‌شود، البته در همین حال هم بیشتر اقتصاد بر پایه‌ی ماهیگیری و داد و ستد محلی استوار است.
فیشرمن اعتقاد دارد برای حفظ آثار تاریخی نه فقط بناها بلکه باید فرهنگ این منطقه را حفظ کرد و در این باره می‌گوید:
جزیره‌ی موزامبیک محل تلاقی چندین فرهنگ و تاریخ است. تقاضای بالایی برای احداث موزه‌های تاریخی و برپایی تورهای تاریخی و فرهنگی در این منطقه وجود دارد. باید همه‌ی ملاحظات مربوط به نیازهای مردم و در عین حال حفظ آثار تاریخی و فرهنگی را در نظر گرفت. اگر به آثار فرهنگی و نحوه‌ی معیشت مردم این منطقه کم‌توجهی شود و فقط آثار و بناهای تاریخی در اولویت قرار بگیرند، عواقب بدی در انتظار میراث تاریخی این جزیره خواهد بود.
در این عکس، مردی در حال قدم زدن در خیابان‌های شهر در هنگام غروب دیده می‌شود. در سال ۲۰۰۸ میلادی، «سیکلون جوکوه»، (Cyclone Jokwe) تعداد زیادی از خانه‌های قدیمی شهر را که وضعیت نابسامان و بحرانی داشتند، ویران کرد. سقف بسیاری از این خانه‌ها خراب شد و این بناها امروزه بدون سکنه هستند.
 |
روماکو بازاریاب آنلاین شماست |