غذا در برزیل
غذا در برزیل
کشور برزیل طی چندین قرن گذشته، تحت تصرف کشور پرتغال قرار داشته و در سال ۱۸۲۲ میلادی، استقلال خود را بدست آورد. البته نباید از این مسئله غافل شد که ساکنان اولیه‌ی این کشور، نژادهای مختلفی از سرخپوستان بودند، و آن‌گونه که بیان شده، در سال ۱۵۰۰ میلادی، فردی پرتغالی برای نخستین بار به سرزمین‌های این کشور پهناور قدم گذاشته و کاشف آن شناخته می‌شود. در قرن ۱۵ میلادی اولین مهاجران که عمدتا پرتغالی بوده اند، در این کشور، مستقر شدند. یکی از دوران برجسته در تاریخ کشور برزیل قرن ۱۶ میلادی است که کشت نیشکر، در این کشور شروع شده و به مدت یک قرن، اقتصاد عظیمی را برای آن رقم زده است. هرچند این دوران برای سیاه‌پوستان، دورانی بسیار تلخ و ناگوار به حساب می‌آید. چرا که بسیاری از آن‌ها را از سراسر جهان به ویژه قاره‌ی آفریقا، برای کار در مزارع نیشکر به این کشور فرستاده و تجارت بردگان سیاه‌پوست را رونق بخشیدند.
برزیلی‌ها برای اولین بار، در سال ۱۷۲۷ میلادی، اولین دانه‌های قهوه را از کشور فرانسه وارد خاک کشور خود ساخته و با کاشت و پرورش آن، اکنون به یکی از بزرگترین تولید کنندگان و برترین صادرکنندگان قهوه در جهان تبدیل شده اند.
پیکانیا
گوشت کبابی یکی از غذاهایی است که برزیلی‌ها در آن تخصص دارند. شوراسْکاریاها (Churrascaria) رستوران‌های کبابی مخصوصی هستند که در سرتاسر بزریل می‌توان آن‌ها را پیدا کرد، اما این سنت در اصل از فرهنگ گاوچرانی جنوب می‌آید، جایی که کابوی‌ها گوشت را به سیخ‌های فلزی کشیده و روی زغال داغ قرار می‌دادند و به سادگی با نمک چاشنی‌دار می‌کردند. بهترین برش گوشت که با این سبک آشپزی رابطه دارد، پیکانیاست. این غذا شامل یک لایه ضخیم چربی برای اطمینان از آب شدن این گوشت دودی در دهان می‌شود.
پاستل دو کِئیژو
این کماج ترد و سرخ شده، یک اسنک قابل حمل است که بیشتر در جنوب شرقی کشور به ویژه سائوپائولو یافت می‌شود و یکی از بهترین خوراکی‌های خیابانی است. معمولاً داغ و به همراه نوشیدنی میل می‌شود و می‌توان آن را با هر چیز خوش طعمی، از مرغ و گوشت چرخ‌کرده گرفته تا پنیر آب شده پر کرد. نمونه شیرین این غذای سبک هم وجود دارد که با میوه‌های استوایی، شکلات و کارامل طعم دار می‌شود.
کراکت مرغ برزیلی
یکی دیگر از نمونه غذاهای سرخ کردنی کلاسیک سائوپائولو، کوشینیا (coxinha) یا همان کراکتهای تردی هستند که معمولاً با مرغ رشته شده و پنیرکاتوپیری (Catupiry) پر می‌شود. این مواد با لایه‌ای از خمیر پوشیده شده و سپس در آرد سوخاری غلتانده می‌شوند. این خوردنی لذیذ معمولاً به صورت قطره اشک درست شده که گفته می‌شود نماینده شکلی از ران مرغ است که در اصل برای پر کردن آن مورد استفاده قرار می‌گرفته.
پونجو کِئیژو (نان پنیر)
این غذا که امروزه در سرتاسر برزیل قابل تهیه است، از نانی سبک و نرم ساخته می‌شود و اصالتش به منطقه میناس ژِرایس (Minas Gerais) جنوبی باز می‌گردد. در این غذا از خمیری ساده، متشکل از آرد کاساوا و پنیر نرم استفاده می‌شود و اسنکی عالی برای هر زمان روز به حساب می‌آید؛ اما محبوبیت آن بیشتر در زمان صبحانه است. معمولاً نان پنیر را به صورت گرم و همانطوری که هست و یا قسمت شده و پر شده با پنیر بیشتر و مربا سرو می‌کنند.
کیبی
کیبی‌ها، اسنک‌های کوچک گوشتی‌ای هستند که اصالتشان به لبنان برمی‌گردد. این پای‌های کوچک گوشت که از ترکیب گوشت گاو یا گوسفند چرخ شده و بلغور گندم تهیه می‌شوند، تأثیرات خاورمیانه در غذای خیابانی برزیل را به نمایش می‌گذارند. کیبی می‌تواند با انواع گوناگون سبزی معطر یا ادویه چاشنی‌دار شده و اگرچه نمونه‌های خام و تنوری آن نیز موجود است، معمولاً حالت سرخ شده آن در خیابان‌ها به فروش می‌رسد.
چیپس کاساوا
گیاه کاساوا یکی از پرکاربردترین مواد اولیه برزیل است که در سرتاسر کشور کاشت می‌شود. تمام قسمت‌های آن در گونه‌های مختلف غذا معمولاً به عنوان نشاسته و گاهی به صورت گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرند. برش‌های آن به صورت سرخ شده در دکه‌های کنار خیابان به فروش می‌رسند و در واقع رقیب برزیلی چیپس سیب زمینی به حساب می‌آید.
باکالیائو یا ماهی کاد لقمه‌ای
این اسنک‌های خوشمزه در واقع کوفته‌های کوچکی از ماهی کاد هستند. این غذا از قطعه‌های کاد شور و سیب زمینی تشکیل شده که برای ظاهر ترد و طلایی عالی‌اش آن را سرخ می‌کنند. علاقه برزیلی‌ها به کاد شور از تأثیرات پرتغالی‌ها بر آشپزی کشور نشات می‌گیرد. این ماهی از مواد اولیه محبوب بسیاری از غذاهای اسپانیا و پرتغال نیز محسوب می‌شود.
ترافل شکلات
این خوراکی به ویژه در میان کودکان یا بزرگسالان عاشق شیرینی محبوب است. نام این ترافل‌ها در برزیل بر اساس نام یک چهره سیاسی در دهه ۱۹۴۰ یعنی بریگاجی ادواردو گومیس (Brigadier Eduardo Gomes) نام‌گذاری شده و علت این امر به خاطر شهرت این خوراکی در این زمان، به دلیل کمبود مواد اولیه تازه طی جنگ جهانی دوم بود. این ترافل شکلات از شیر غلیظ شده و پودر کاکائو ساخته می‌شود و یک خوراکی آسان و محبوب در مهمانی‌ها، کارناوال‌ها و جشنواره‌هاست.
فِیژوادای برزیلی
این غذا اغلب به عنوان غذای ملی برزیل شناخته می‌شود و خورشی غنی و دلچسب، تهیه شده از لوبیای سیاه و برش‌هایی از قسمت‌های مختلف گوشت قرمز است. این خوراک تقریباً در همه جای برزیل قابل تهیه است اما اصالتاً از غذاهای مردم ریودوژانیرو به حساب می‌آید که قسمت‌های کم طرفدارتر گوشت مانند احشای حیوان را در خوراک‌هایی آرام پز مانند این طبخ می‌کردند. این غذا به صورت پیاله‌های داغ در زمانی که هوا کمی خنک تر می‌شود به فروش می‌رسد.
آکاراژه برزیلی با واتاپا
این غذا مناسب افرادی با قلب ضعیف نیست زیرا که پر از ادویه‌های تند و پر حرارت است. آکاراژه از تأثیرات آفریقا بر آشپزی شمال شرق به حساب می‌آید و از قطعه‌های لوبیای چشم بلبلی له شده و پیاز که کاملاً در روغن پالم سرخ می‌گردد تهیه می‌شود. بعد از این آن‌ها به دو نیم شده و پر از مواد ادویه دار و تند خواهند شد که یکی از مشهورترین آن‌ها واتاپا، ترکیبی از نان، دانه‌ها، گیاهان، ادویه‌جات و میگو می‌باشد.
goiabada
این مربای لذیذ معمولا به رنگ قرمز تیره تهیه شده و روی نان محلی و گاهی اوقات هم نان‌های تست و باگت را مقداری پنیر آغشته کرده و به همراه یک فنجان قهوه یا چای داغ میل می‌کنند. مردم برزیل در تهیه‌ی انواع بستنی، آب‌نبات‌های چوبی و شکلات‌های محلی و سنتی کشور خود، از عصاره‌ی میوه‌هایی مانند آناناس، انبه، نارگیل، پرتغال، و همچنین بادام زمینی و بادام هندی استفاده‌های بسیاری می‌کنند. مثلا برای تهیه‌ی paçoca ، rapadura و pé-de-moleque از بادام زمینی بهره می‌برند.
Caipirinha
Caipirinha نوعی نوشیدنی ملی در کشور برزیل است که جایگاه ویژه‌ای در رژیم غذایی مردم این کشور دارد. آن‌ها با استفاده از ترکیب عصاره‌ی ساقه‌ی نیشکر، آب، و برخی میوه‌ها مانند لیمو یا توت فرنگی، نوشیدنی مخصوصی را تهیه می‌کنند که خاص کشور برزیل است. آن‌ها این نوشیدنی را در فصول گرم سال، بیشتر از سایر اوقات مصرف می‌کنند.
batidas
 |
روماکو بازاریاب آنلاین شماست |