اماکن تفریحی ایالت یوتا امریکا

اماکن تفریحی ایالت یوتا امریکا

پارک ملی زاین

پارک ملّی زایِن (Zion National Park) که در نواحی جنوبی ایالت یوتا در آمریکا واقع شده، بیش از هر چیز دیگر به خاطر مجموعه‌ای تماشایی از آبشار، دریاچه، رودخانه و البته دره‌های سرخ رنگ مبهوت کننده، به شهرت و محبوبیت رسیده است. در این میان بی ‌شک”The Narrows“، جایی خاص را در دل درّه‌ی زایِن اشغال کرده، مسیری کم پهنا اما طولانی که در میان دیواره‌های سنگی بلند بالایی محصور شده است. در واقع این مسیر، ۲۶ کیلومتر امتداد دارد و متوسط پهنای آن ۶ متر است. این منطقه به انتخاب نشنال جئوگرافی، در شمار  ۱۰۰ منطقه‌ی برتر ماجراجویی در ایالات متحده، جای دارد. در اصل اینجا آبکندی باریک با صخره‌های سرخ سراشیب بوده که به طور متوسط ۶۱۰ متر ارتفاع دارند. رودخانه‌ی ویرجین(Virgin)، در میان این دیواره‌های سنگی پر ابهت جریان دارد، همانگونه که گفتیم این مسیری بلند و طولانی است، به طوری که باید یک روز کامل را برای گشت و گذار در تمام طول آن اختصاص داد. به همین دلیل در طول این دره، ۱۲ کمپ و اردوگاه تعبیه شده که پذیرای گردشگران و ماجراجویان هستند. حتی می‌توان شب را در این استراحت‌گاه‌ها به صبح رسانده و بی دغدغه، این ماجراجویی پر هیجان را ادامه داد.

محل زندگی بریگم یانگ

این خانه که محل زندگی «بریگم یانگ» (Brigham Young) از رهبران آمریکایی جنبش قدیسان آخرالزمان و همچنین اداره امور کلیسا در سال‌های بسیاری بوده است در ایالت «یوتا» (Utah) و در شهر «سالت لیک سیتی» (Great salt lake) قرار دارد. امروزه این خانه که در سال ۱۸۴۵ ساخته شده است، موزه‌ای است که اشیاء متعلق به یانگ و خانواده‌اش را نگهداری می‌کند و به نمایش می‌گذارد.

دره گوبلی

یکی از عجیب ترین مکان های یوتا، ایالات متحده، دره گوبلین بین شهرهای گرین ریور و هنکسویل است. این دره که تنها 1.6 کیلومترعرض و 3 کیلومتر طول دارد با هزاران هودو (سنگ های ماسه ای فرسوده شده که توسط باد و آب به شکل اجنه سایر موجودات افسانه ای درآمده است.) پر شده است. چشمگیرترین آن ها سه هودوی مجزا با ابعاد بسیار بزرگ است که روی یک لبه باریک ایستاده اند و توسط زمین های تخت پوشیده از چمن احاطه شده اند. هودو ها با فرسایش ماسه سنگ ها در دوره ژوراسیک، بین 180 تا 140 میلیون سال پیش ایجاد شده اند، زمانی که این منطقه در کنار یک دریای باستانی قرار داشت. این اشکال عجیب و غریب به این علت پدید آمدند که سنگ ها از انواع مختلف سنگ های رسوبی با درجه سختی متفاوت تشکیل شده بودند که موجب می شد به صورت متفاوتی ساییده شوند. سنگ های نرم تر، سریعتر از سنگ های سخت ساییده می شدند. دره گوبلین اولین بار توسط گاوبازها که به دنبال گله گاو می گشتند کشف شد. سپس در اواخر سال های 1920، «Arthur Chaffin» با همراهانش دوباره کشف شد. گفته می شود آرتور و همراهانش از آن چه دیده بودند بسیار شگفت زده شده بودند. او این دره را دره قارچ نامید و در سال 1949 دوباره به آن بازگشت و چند روز به  بررسی این دره اسرارآمیز و عکاسی از آن پرداخت. این دره در سال 1964 رسما به عنوان یک پارک ایالتی تعیین شد.

روماکو بازاریاب آنلاین شماست در هر کجای دنیا، هر کسب و کاری دارید، روماکو آنرا به مخاطبین شما معرفی میکند. با کمترین هزینه و در کمترین زمان در صفحه اول گوگل باشید! از اینجا شروع کنید