شهر گیومری در ارمنستان
شهر گیومری در ارمنستان
گیومری (ارمنی: Գյումրի) دومین شهر پرجمعیت جمهوری ارمنستان پس از ایروان و مرکز استان شیراک در شمال غربی کشور است. گیومری در حدود ۱۲۶ کیلومتری شمال ایروان واقع شده است. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۲، شهر دارای ۱۴۵٬۹۲۹ تن جمعیت بود؛ و جمعیت آن از ۱۵۰٬۹۱۷ نفر در سرشماری ۲۰۰۱ کاهش داشته است. نام این شهر چندین بار تغییر کرده است. در سال ۴۰۱ (پیش از میلاد) با نام «کومایری» (Kumayri) بنا نهاده شد. بین سال‌های ۱۸۳۷ تا ۱۹۲۴ این شهر، «آلکساندراپول» نامیده میشد و بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۹۰ در دوران اتحاد شوروی «لنیناکان» نام داشت و سرانجام پس از استقلال ارمنستان در سال ۱۹۹۱ به «گیومری» تغییر نام داد.
شهر گیومری که در کتیبه اورارتو به نام Kumayri آمده است، به قرن هشتم باز میگردد. برخی بر این باورند که مکان این شهر در قرن پنجم پایه گذاری شده است. طبق روایتی گفته شده است که سیمریان این شهر را پایه گذاری کردند به دلیل اینکه در سال ۷۲۰ این شهر را تصاحب کردند و در آن زمان نام شهر Kumayri بود که شباهت آوایی در کلمه وجود داشت ارمنستان باستان در اشاره به سیمریان استفاده می شد. تاریخ شناسان معتقدند که گزنفون در راه بازگشت به دریای سیاه از گیومری عبور کرده است.
گیومری برای معماری منحصر به فرد آن معروف است. معماری گیومری سبک خود را از شهر قارص گرفته است و ساختارهای بسیار مشابه‌ای را می‌توان در هر دوی این شهرها یافت. قسمت اعظم مصالح استفاده شده در ساختمان‌ها کنده کاری شده هستند، و پنجره‌ها و درهایی با حاشیه‌های قوسی شکل دارند. مصالح اکثراً از توف‌های سیاه و قرمز هستند. بر اساس روایت محقق Ghevond در اواسط قرن، Kumayri به عنوان یک مکان و شهر بزرگ شناخته میشد. بر اساس گفته این تاریخ شناس باستانی، این شهر مرکزی برای شورش ارامنه بود که به دستور Artavazd Mamikonian بر ضد عربستان Caliphate رهبری می شد. این اتفاقات در سال ۷۳۳ تا ۷۵۵ انجام گردید. گیومری با کنترل شدن توسط قبایل ترکی و سلسله فارس ها، این شهر، اهمیت خود را در قرن های بعد تا شروع قرن ۱۹ از دست داد. در خود شهر گیومری یا در جنوب آن، قلمرو Shuragel قرار داشت که در برخی منابع معتبر به آن اشاره شده است. پس از موفقیت روس ها در جنگ میان روسیه و فارس، که در سال ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۳ انجام گردید و پیمانی که در قرارداد گلستان در سال ۱۸۱۳ به وجود آمد، این شهر توسط قاجار به روسیه واگذار شد.
در قرن ۱۹، گیومری و اطراف آن توسط قرارداد گلستان، جزو قلمرو روسیه شد. و در قرارداد ترکمنچای، روس ها این شهر را در ۱۲ ژوئن ۲۰۰۴ در دست گرفتند و به مدت ۲۵ سال بر آن حکومت کردند. در طی حکوکت روسیان، این شهر یکی از پیشرفته ترین شهر ها در قفقاز شناخته شد. در سال ۱۸۲۹ در جنگ روسیه و ترکیه، جمعیت بسیاری از ارامنه که حدود ۳۰۰۰ خانواده بودند و در دوره عثمانی، در شهرهای قارص، ارزروم و دغوبایزید زندگی می کردند، به این شهر و اطراف آن حجوم آوردند.
کلیسا با زیربنای چهارضلعی و گنبددار دپروانک از بناهای معماری قدیمی کشف شده مربوط به قرن هفتم منطقه گیومری است که دارای یک محراب اصلی نعلی شکل و دو اتاق مستطیلی در طرفین بوده، نمای بیرونی دیوار شمالی دارای تورفتگیهای مخصوص معماری ارمنی بوده و تنها درب ورودی آن از جنوب است. دراطراف کلیسا مقر قدیمی کومایری بوده، با یک شبکه نامنظم از خیابانها، و خانه‌های نیمه زیرزمینی و یک طبقه.
جاذبه های گردشگری گیومری
مام ارمنستان
مام ارمنستان (ارمنی: Մայր Հայաստան Mayr Hayastan)) مجسمه یادبود گیومری زنی است تجسم‌بخشی به ملیت ارمنستان. آن مشابه یادبود مام ارمنستان در پایتخت ایروان است و در سال ۱۹۷۵ بر روی تپه ای در غرب شهر گیومری بنا شده است. توسط مجسمه سازان آرا سارگسیان و یرم وارتانیان هستند و معمار آن رافیک یغویان است.
کلیسای مسیح منجی
کلیسای مسیح منجی یا آمناپرکیچ مقدس، بین سال‌های ۱۸۷۳–۱۸۵۳ ساخته شده است ، این عکس مربوط به کلیسای مسیح منجی در حال بازسازی پس از زمین‌لرزه سال ۱۹۸۸
میدان گارگین نژده
آبجوسازی گیومری
گیومری و آرارات تولیدکننده آبجو در شهر گیومری Aleksandrapol Brewery می‌باشد.
 |
روماکو بازاریاب آنلاین شماست |