اماکن تاریخی کشور ارمنستان

اماکن تاریخی کشور ارمنستان
جدای از گردش و تفریح برخی از مردم برای صرفابرای دیدن افراد وملیت ها و فرهنگ های دیگر ومکان های دیدنی آنجا سفر میکنند،و برخی هم برای کشف لذت هایی که تا به حال ندیده و نچشیده اند… در طول سفر خود با تور ارمنستان متوجه می شوید که سفر بدون بازدید از مکان های تاریخی، فرهنگی، موزه ها و دیدن هنر و معماری یک کشور مزه ای چندان ندارد و با بازدید از این مکان ها چه خاطرات ماندگاری را می توانید برای خود به ارمغان بیاورید! در اینجا یک لیست از موزه های ارامنه واقع در ایروان،پایتخت ارمنستان را برای شما حاضر کرده ایم تا در تور ارمنستان به این مکان ها هم سری بزنید.در ادامه با سایت roomaco.com همراه باشید تا با اماکن تاریخی کشور ارمنستان آشنا بشیم .
معبد گارنی
معبد گارنی (Garni Temple) در 32 کیلومتری جنوب شرقی ایروان واقع شده است . گارنی نام یکی از آثار باستانی در استان کوتایک( Kotayk ) ارمنستان ،  و همچنین نام روستای نزدیک این اثر است.ساختمان گارنی را بازمانده دوران مهرپرستی دانسته‌اند که برای نیایش خورشید و به عنوان مهرابه ساخته شده بود.

مردم ارمنستان به اشتباه می‌اندیشند که نیایشگاه گارنی مربوط به زرتشتی‌ها است ولی به دلایل زیر این دیدگاه درست نیست:
۱- هیچ اثری از آتش، خاکستر و دودزدگی (سیاهی) دیوارها که نشانگر روشن شدن آتش در داخل معبد باشد پیدا نشده است.
۲ – فرم ساختمانی درپیوند با نیایشگاه‌های یونانی – رومی ‌است و در درون آن جایگاه قرار گرفتن مجسمه (بت) وجود دارد.

اکثر کلیساها و صومعه‌های ارمنستان بر روی بازمانده نیایشگاه‌های پیش از مسیحیت بنا شده است.

تنها نیایشگاه غیرمسیحی بازمانده در ارمنستان نیایشگاه گارنی است. مهرابه گارنی در سال ۷۷ پس از زایش مسیح یعنی در دوره یونانی مآبی ساخته شده و تنها نیایشگاه یونانی مآب در ارمنستان امروزی است.

در سال ۱۶۷۹ میلادی نیایشگاه بر اثر زلزله‌ی وحشتناکی ویران شد. خرابی‌ ها برای نخستین ‌بار بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۰۹ میلادی بازسازی شد. در سال ۱۹۳۰ میلادی، توجه ویژه‌ای به بازسازی آنجا شد.

«معبد گارنی» برای نزدیک به ۳۰۰ سال خراب بود تا اینکه بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۶۸ میلادی بازسازی شد. در آن منطقه شمار زیادی چارچوب در و پنجره، سنگ ‌نبشته یا گچ بری بالای دیوار پیدا شد که آنها بی‌ گمان مربوط به بناهای تاریخی گوناگونی است.

صومعه گغارد

این صومعه یکی از سه اثر ثبت شده ارمنستان در میراث جهانی یونسکو می باشد.

بخش های ابتدایی آن در دل صخره حفاری شده و بعدها کلیسایی در کنار آن بنا شده است. نام اول آن آیری وانک بود.

کلیسای گغارت در محلی دورتر از گارنی قرار دارد، این کلیسا در بالای کوهی واقع شده است.

ورودی کلیسا فرورفتگی کوچکیست که طبق باور برخی مردم منطقه اگر کسی سه سنگ از هفت سنگ کوچک داخل آن پرت کند و نیفتد به آرزوی خود می رسد در اینجا نیز مثل بعضی روستاهای ایران به یک درخت دخیل بسته اند.

چشمه ای داخل کلیسا وجود دارد که هر که از آن بر سر و صورتش بزند جوان می ماند. در این منطقه نان گردویی و مربای گردو می فروشند.

صومعه گغارد در استان کوتایک ارمنستانقرار دارد. این صومعه بخشی از کوه مجاور آن است که از سنگ تراشیده شده و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

بنای تاریخی اربونی Castle Museum Arbvny
امپراطوری اورارتو‌ها که حدود سه هزار سال پیش در حوالی دریاچه وان در ترکیه امروزی ساکن بودند شهر ایروان را با بنای قلعه اربونی بنیان نهادند. این قلعه در جنوب شرقی شهر و بر روی تپه‌ای قرار دارد. در پای تپه ساختمان آرین‌برد، اکنون یافته‌های باستانشناسان از این قلعه، از جمله فلزکاری‌های زیبای اورارتویی، را به نمایش گذارده است.

قلعه خود توسط آرگیشتی اول پسر منوا، پادشاه اوراتو در سال ۷۸۲ پیش از میلاد بنا شده و اولین استحکامات اورارتویی در شرق رود ارس بود. اربونی ریشه نام ایروان است که در طول زمان تغییر یافته است.

قلعه Erebuni به معنی “قلعه خون” شهری آباد و غنی از دوران پادشاهی باستانی اورارتو ارمنی می باشد، که امروزه در حوالی ایروان واقع شده است. این یکی از قلعه های متعدد ساخته شده در امتداد مرز شمالی اورارتیان بود و یکی از مراکز مهم سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی پادشاهی با عظمت آنها بود. نام ایروان از Erebuni مشتق شده است.

با توجه به کتیبه یافت شده در Karmir Blur دانشمندان حدس زده اند که Erebuni در زمان تاسیس آن به معنای “تسخیر” ، “فتح” ، یا “پیروزی” بوده است.

Erebuni در 782 سال قبل از میلاد توسط پادشاه تاسیس Argishti (حدود 785-753 پیش از میلاد) در بالای یک تپه به نام Arin Berd مشرف به دره رودخانه ارس به عنوان یک دژ نظامی برای حفاظت از مرزهای شمالی پادشاهی ساخته شده بود. هم مردان و هم زنان در ساخت شهر مورد استفاده قرار گرفته اند.

این منطقه بعدها تحت کنترل امپراتوری هخامنشی قرار گرفت

با وجود تهاجم های متعدد قدرتهای خارجی، این شهر به مرور رها شده و به تدریج ایروان برپاشد.

سایت Erebuni قلعه در بالای تپه بلند در 65 متر Arin Berd به عنوان یک موقعیت استراتژیک مشرف به دشت آرارات و جاده های اصلی که منجر به ارگ قرار داشت.

همچنین این شهر تنگ نادیده گرفته اورارتیان محل های مسکونی ساخته شده زیر را در پای تپه.

در بخش جنوب غربی حیاط معبد Khaldi خدا قرار داشته است. معبد طرح مستطیلی شکل بزرگ با راه پله ای به زیگورات برج و یک اتاق جانبی در طبقه پایین تر منتهی شده است. در اطراف سالن دو rowed دوازده ستون ایوان باز با نیمکت در امتداد دیوار بود. محراب برای مراسم قربانی کردن در دیوار سمت چپ واقع شده بود .

دیوارها را با رنگی نقاشی های دیواری به تصویر می کشد بازنمایی از چهره های انسانی ، خدایان ، طرح های هندسی و گل تزئین شده بودند . یکی از نقاشی های دیواری کشف خدا ایستاده Khaldi در شیر با یک عصا یا گرز در دست چپ او و تاج شاخدار بر سر او را به تصویر می کشد. این بازنمودهای دیگر از Khaldi موجود در سایت های دیگر به نوعی است.

حفاری زودهنگام در طول قرن نوزدهم آغاز شد در مرحله اولیه حفاری (1950 – 1968) ، کاخ Argishti ، رویال سالن اجتماعات ، معابد و بیش از صد اتاق حفر شده است. ده ها اورارتیان و مصنوعات هخامنشی مانند

• سفالگری
• سفال
• کمربند
• buckles
• دستبند
• مهره
• ظروف نوشیدن مشروب
• کلاه
• فلش
• و سکه های نقره و غیره کشف شد.

14 قطعه نقاشی های دیواری بودند که با استفاده از موضوعات مهم دینی تزئین شده است ، از جمله processions خدایان ، حیوانات مقدس و درخت زندگی، و همچنین صحنه های زندگی روزمره، صحنه نمایش شکار، دام و کشاورزی.

مناطق انبار سازی برای حبوبات ، روغن و شراب نیز کشف شد. در درهای انبارها، کتیبه های درهای ورودی حکایت می کنند که مقدار موجودی انبارها در آنها ثبت شده است. در یکی از این کتیبه چنین آمده است :

تعداد زیادی از کتیبه های به خط میخی حک شده اند که بعضی از آنها در حال حاضر در موزه نمایش داده شده، در حالی که برخی دیگر هنوز بر روی دیوار نمایش داده شده اند

 کلیسای جامع زوارتنوتس

کلیسای جامع زوارتنوتس (به ارمنی: Զվարթնոց) در زبان ارمنی به معنی نیروهای نگهبان یا فرشته‌های آسمانی است.

یکی از مکان های تاریخی ارمنستان است که در نیمه سدهٔ ۷ میلادی در نزدیکی شهر واغارشاپات (به ارمنی: Վաղարշապատ) ساخته شده‌است و نیایشگاه جرج مقدس هم نامیده می‌شود.

این اثر در فهرست میراث فرهنگی جهان یونسکو قرار دارد.

مسجد کبود ایروان

مسجد کبود که با نام‌های مسجد پارسی، مسجد آبی آسمانی و مسجد گک جامی نیز شناخته می‌شود، در قرن ۱۸ میلادی بنا گردید. گزارش شده این مسجد با معماری نسبتا ساده و فاقد هرگونه المان مجلل ، توسط فرمانروای محلی، ” حسین علی خان” در دوره‌ی سلطنت نادرشاه افشار ساخته شده است. ساخت بنا در سال ۱۷۶۰ آغاز گردیده، و بین سال‌های ۱۷۶۴ تا ۱۷۶۸ به اتمام رسیده است.

در دوران حکم‌فرمایی حکومت صفوی، مذهب شیعه به عنوان مذهب رسمی امپراطوری سرزمین پارس اعلام می‌شود. این مسجد به عنوان مسجدی ایرانی، از شاخه‌ی ۱۲ امامی پیروی می‌کند.

مسجد کبود که به دلیل رنگ غالب آبی در ورودی و کاشی‌هایش این لقب را گرفته‌ است، بیش از ۲۱.۳۰۰ متر مربع از زمین‌های درجه یک را پوشش داده است. این مسجد دارای محوطه‌ی محصور داخلی، سالن‌های ملاقات (صحن اصلی مسقف) و مدرسه‌ی علمیه است.

تاریخچه‌ی مسجد کبود
ارمنستان در طول تاریخ تحت سلطه‌ی امپراتوری‌های مسلمان زیادی بوده است. پارس‌ها یکی از این فرمانروایان هستند و در حال حاضر مسجد کبود تنها مسجد باقی مانده‌ی ایروان محسوب است.

خواست‌گاه دقیق مسجد قابل ردیابی نیست ولی ساخت‌ وساز آن از سال ۱۷۶۴ آغاز شده و در همان دهه به اتمام رسیده است. اعتقاد بر این است که این بنا به دستور حسین‌ علی خان، حاکم محلی وقت ساخته شده. از این مسجد به عنوان مسجد جمعه‌ی اصلی استفاده می‌شده است. سردر و گنبد به زیبای و دقت با کاشی‌های آبی رنگ تزیین شده‌اند. بارگاه اصلی دارای فواره‌ای با یاخته‌های دور تا دور می‌باشد. این بنا همچنین توسط نارون‌های سرخ محصور شده بوده.

سال بنای مسجد نشان از دوره حکومت پارسیان بر ایروان و ارمنستان شرقی دارد. در آن زمان ایروان مرکز استانی با حدود ۲۰.۰۰۰ نفر جمعیت بوده است. در نتیجه‌ی جنگ‌های روسی-ایرانی در سال‌های ۱۸۲۷-۱۸۲۸، به نظر می‌رسد هم ایروان و هم ارمنستان شرقی تحت کنترل مستقیم امپراتوری روس‌ درآمده‌اند. پس از آن‌که عهدنامه‌ی ترکمنچای به امضا رسید، رود ارس به عنوان مرز بین منطقه‌ی تحت حکومت روس‌ها و ایران شناخته شد. جالب این است که این رود حتی امروز هم مرز بین ایران و ارمنستان جنوبی را مشخص می‌کند. پس از استقرار قوانین روسی بر این سرزمین، مسجد کبود تبدیل به بزرگ‌ترین مسجد از بین ۸ مسجد فعال شد.

مسجد کبود در طول دوره‌ی شوروی سابق
منابع بسیاری که به نظر قابل اطمینان نیز می‌آیند، مدعی هستند که پیش از رسیدن روس‌ها، ۱۰ مسجد فعال در ایروان وجود داشته است. این مساجد یا تخریب شده‌ یا به حال خود رها گردیده‌اند. از این ۱۰ مسجد فقط یکی باقی مانده که همان مسجد با شکوه کبود است که در زمان حکومت شوروی سابق به عنوان موزه از آن بهره برداری می‌شده است.

هرچند این مسجد در دوره‌ی شوروی آسیب‌های و سختی‌های زیادی را متحمل شده. دقیقا به مانند تمامی کلیسا‌های ارمنی و در کل تمامی بنا‌ها و مراکز دینی ارمنستان، از مسجد کبود نیز تحت سیاست‌های سکولار وضع شده توسط حکومت کمونیستی، به طرز رقت‌باری نگهداری می‌شده است.

پیش از این در سال ۱۹۳۱ تمامی خدمات دینی در آن متوقف شده بود و تنها کاربرد این بنا به عنوان موزه‌ی شهر ایروان بوده‌ است.

مسجد کبود پس از دوران شوروی
پس از سقوط حکومت شوروی، مسجد کبود تحت ترمیم‌های جدی و پایه‌ای با آجر‌ها و کاشی‌های براق قرار می‌گیرد. این بازسازی‌ها که توسط ایران سرمایه گذاری شده بودند مورد استقبال منتقدین واقع نشدند چرا که آنان معتقد بودند روح اصیل این مسجد حفظ نشده است.

پس از آن خدمات دینی اسلامی در آن از سر گرفته‌ شد و درحال حاضر تنها مسجد فعال شهر ایروان می‌باشد. با این وجود مسئولین ایروان علاقه‌ای به ادامه‌ی این بازسازی‌ها به عنوان مسجد نیستند و مایلند این محل به عنوان مرکزی فرهنگی ادامه‌ی فعالیت دهد. مسلمانان ایروان معتقدند رای ساخت مرکز فرهنگی می‌تواند در مکان دیگری صورت گیرد.

بازسازی‌ها در سال ۱۹۹۹ پایان یافتند. در طول روز‌های کاری هفته‌، نمایشگاهی از عکس‌های قدیمی ایروان در این محل برگزار می‌گردد. این مکان مجموعه قوانین سفت و سختی برای تردد دارد که مشخص می‌کنند کجا می‌توانید بروید و کجا نمی‌توانید.

آیا مسجد کبود به عمد پنهان شده است، یا این موضوع به دلیل مکان قرار‌گیریش است؟
مسجد کبود ایروان به نظر از دیده‌ها پنهان گردیده چرا که از همه طرف در بین آپارتمان‌ها محصور شده است و تنها عاملی که به وجودش اشاره می‌کند ورودی فروتن آن از خیابان مشتوتس می‌باشد.

در یک نگاه به نظر می‌رسد ارمنی‌ها مسجد مسلمانان را به عمد کمرنگ ‌کرده‌اند. با این‌ حال هیچ خطایی از طرف ارمنی‌ها سر نزده‌است. از نگاه دیگر، آن‌ها نگهداری خوبی از مسجد نشان داده‌اند و آن را بدون تجزیه و دخل و تصرف مابین محله‌ی جدید جا داده‌اند.

مسجد به طور واقعا غریبی محصور شده و غیر ممکن است یک عابر خارجی متوجه آن شود. دلیل این موضوع این است که نقشه‌ی شهری ایروان در دوره‌ی شوروی سابق بازسازی شد. مرکز شهر به طور کامل از نو طراحی شد. تعدادی از معمار‌های معروف آن دوره از جمله آلکساندر تامانیان که طرح مدرن شهر را کشیده‌ است، مدرن کردن ایروان را به عهده گرفتند. به همین دلیل است که مسجد کبود، محصور در بین آپارتمان‌های آن محله پنهان شده‌ است. هرکاری برای نگهداری از مسجد انجام شده چرا که تخریب آن احمقانه، اشتباه و مجرمانه است.

نمای داخلی مسجد کبود
به دلیل غنای کم، از هیچ لحاظی نمی‌توان مسجد کبود ایروان را با مساجد کبود استانبول، مثل”مسجد سلطان احمد” با آن ۶ مناره‌اش مقایسه کرد.

همچنین در مورد مقایسه‌ی آن با مسجد تبریز در ایران هیمن موضوع صدق می‌کند.

از پشت، مسجد ایروان سیمایی از فرم‌های معماری پارسی دارد. البته نه خالص‌ترین این فرم‌ها.

در بخش درونی معماری مینیمال غالب است. با این وجود، این موضوعات چیزی از زیبایی و تاثیر‌گذاری مسجد نمی‌کاهند. معماری بخش داخلی هیچ کاشی یا خطاطی رایج اسلامی را شامل نمی‌شود. سادگی در هر گوشه‌ی مسجد نمایان است. محراب و منبر نیز بر همین منوال بسیار ساده هستند. محراب فرو رفتگی‌ای بر دیوار است که جهت مکه را مشخص می‌کند. منبر نیز سکویی پله‌دار است که امام جماعت، بر روی ان برای موعظه قرار می‌گیرد.

مسجد ایروان را نمی‌توان به عنوان شاهکار معماری ایرانی-شیعی-اسلامی به حساب آورد ولی وجودش بسیار در آن مکان لازم و موثر استد. چرا که بدون کوچک‌ترین تردید ایروان با داشتن این مسجد به شهری غنی‌تر و جذاب‌تر مبدل گردیده. این مسجد مکانی تاریخی است که باید دیده شود، از آن بازدید شود و البته مورد تحسین قرار گیرد.

کلیسای خور ویراپ

خور ویراپ ( به معنی گودال عمیق و یا “چاه عمیق) صومعه ای وابسته به کلیسای ارمنی بوده که در دشت آرارات ارمنستان، در نزدیکی مرز با ترکیه واقع شده است.

این صومعه حوزه علمیه دینی و محل اقامت کاتولیکوس ارمنستان می باشد.

سنت گرگوری روشنگر، در ابتدا برای 13 سال در اینجا توسط پادشاه تیرداد سوم زندانی شد و پس از آن به استاد دینی پادشاه تبدیل شد، و او رهبر فعالیت های تبلیغی در کشور در سال 301 شد.

ارمنستان اولین کشور در جهان بود که اعلام شد یک ملت مسیحی است. کلیسای کوچک در ابتدا در سال 642 میلادی در منطقه از Virap Kirat ساخته شده نرسس سوم سازنده آن را به عنوان نشانه ستایش سنت گریگوری برپاساخت و در طول قرن ها بارها و بارها بازسازی شده است.

در سال 1662 ، کلیسای کوچک بزرگتر به نام “سنت Astvatsatsin” (مادر مقدس خدا) در اطراف خرابه های کلیسای کوچک قدیمی، صومعه، سالن ناهار خوری و حجره راهبان ساخته شد.

راهنمای اقامت ،تحصیل ،سفر وزندگی در دیگر کشورها

روماکو بازاریاب آنلاین شماست در هر کجای دنیا، هر کسب و کاری دارید، روماکو آنرا به مخاطبین شما معرفی میکند. با کمترین هزینه و در کمترین زمان در صفحه اول گوگل باشید! از اینجا شروع کنید